نقش راهبردهای کنترل افکار در علائم اختلال استرس پس از سانحه مزمن ناشی از جنگ

مقدمه: بررسی ها در مبتلایان غیرنظامی ptsd نشان داده اند که استفاده از راهبردهای مثبت و منفی کنترل افکار، نقش مهمی در افزایش و کاهش نشانه های ptsd دارند. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه مستقیم و غیرمستقیم راهبردهای منفی و مثبت کنترل افکار با نشانه های ptsd مزمن ناشی از جنگ در جانبازان 8 سال دفاع مقدس انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی و تحلیل مسیر بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه افراد مبتلا به ptsd مزمن ناشی از جنگ مراجعه کننده به مدیریت امور درمان اداره بهداشت و درمان یکی از نیروهای نظامی ایران در سال 1392 بود که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و پرسشنامه های جمعیت شناختی، کنترل افکار و چک لیست نشانه های p‏tsd را تکمیل نمودند. برای بررسی رابطه مستقیم و غیرمستقیم راهبردهای کنترل افکار با نشانه های ptsd از تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار spss و جهت تایید مدل تدوین شده از نرم افزار amos graphic، استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل مسیر نشان داد از بین راهبردهای کنترل افکار، سه راهبرد نگرانی، ارزیابی مجدد و تنبیه بیشترین رابطه را با نشانه های ptsd داشتند. راهبردهای نگرانی و تنبیه با نشانه های ptsd رابطه مثبت و راهبرد ارزیابی مجدد رابطه منفی با نشانه های ptsdداشتند. همچنین نگرانی هم رابطه مستقیم و هم رابطه غیرمستقیم با نشانه های ptsd داشت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه حمایت بیشتری از نقش راهبردهای منفی کنترل افکار به عنوان یک عامل مهم در تداوم نشانه های ptsd و نقش راهبردهای مثبت و انطباقی کنترل افکار در کاهش نشانه های ptsd در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه مزمن ناشی از جنگ فراهم می نماید.